ده کشور سانسور کننده‌ی اینترنت در جهان

سایت DailyBits در مقاله‌ی آخر خودش، مطلبی درباره‌ی وضعیت سانسور اینترنت در نقاط مختلف دنیا نوشته و ده کشوری رو که بیشترین محدودیت‎ها رو تو این زمینه اعمال می‌کنند معرفی کرده و البته روش‌های اعمال این سانسورها و مواردی که سایت‌های اینترنتی به خاطرشون قیلتر می‌شن رو نوشته. دیدن نام ایران و چین در صدر این فهرست، چیز خیلی تازه‌ای نیست. اما نکته‌ی جالب اینه که تمامی این کشورها به غیر از کوبا، در سمت شرق نصف‌االنهاری که از سوریه می‌گذره قرار دارند. نکته‌ی جالبتر اینه که امارات هم که مرکز انفورماتیک خاورمیانه‌ست تو رده‌ی چهارم لیست قرار داره و عجیب‌تر از همه اینه که استرالیا رو به عنوان پیوست، به این ده کشور اضافه کرده!

برای خوندن مقاله‌ی اصلی به این آدرس برین.

بذارین با هم ببینیم درباره‌ی ایران چی گفته:

سانسور در ایران از مدت‌ها قبل شروع شد و می‌توان آنها را یکی از حرفه‌ای‌ترین کشورها در این زمینه دانست. بستن تمام سایت‌های غیراسلامی، شاید ایران را به کشوری تبدیل کرده باشد که گسترده‌ترین قیلترینگ وب را در سراسر دنیا اعمال میکند.

روش‌های قیلترینگ
ایران، یکی از پیشرفته‌ترین سیستم‌های قیلترینگ را بر اساس کلمات و عبارات کلیدی در اختیار دارد. به موازات این سیستم، کمیته‌ای تشکیل شده که مسئولیت شناسایی و گزارش وبسایت‌های معاند و غیرقانونی را برعهده دارد.
همچنین دولت، سعی در کاهش سرعت و حتی ممنوع کردن استفاده از اینترنت پرسرعت در سطح کشور دارد. هدف آنها از این کار «محافظت شهروندان از خطرات تهاجم فرهنگی» (مثل موسیقی، فیلم و …) عنوان می‎شود.

چه مواردی قیلتر می‌شود؟
در سال 2006، دولت دسترسی به سایت‌های پرطرفداری مثل یوتیوب، آمازون و ویکی‌پدیا رو ممنوع کرد.
در حال حاضر، هرآنچه که مربوط به موارد جنسی، سیاسی و مذهبی میشود، غیرمجاز بوده و تعداد این سایت‌ها از عدد 10 میلیون فراتر رفته است.
قوانین مصوب، مشخص ساخته که تمامی سرویس‌دهندگان آنلاین و رسانه‌ها، می‌بایستی از محتویاتی که مطابق با اهداف فرهنگ اسلامی هستند تولید کنند.
بیش از 100 انتشارات به دلیل سرپیچی از این قوانین، بسته شده‌اند.

بعد از چین و ایران، کشور‌های عربستان، امارات، کوبا، سوریه، کره‌ی شمالی، یمن، برمه و پاکستان قرار دارند. تا چند وقت دیگه، احتمالاً سروکله عراق و افغانستان هم تو این لیست پیدا میشه!

در مورد کره‌شمالی نکته جالب اینه که دسترسی به اینترنت، تقریباً در داخل مرزهای این کشور، غیرممکنه و فقط تعدادی از سران دولتی کره از طریق ماهواره‌ به سرورهایی که در  آلمان قرار دارند متصل می‌شن. تعدا کل وبسایت‌هایی که از این طرق می‌شه باز کرد، 50 تاست!!
بعضی از مردم این کشور با استفاده از گوشی‌های نسل سوم، به اینترنت چینی‌ها وصل می‌شن که خوب… اونحا هم می‌خورن به قیلترینگ شدید دولت چین!

در امارات، تمام سرویس‌های تلفن و اینترنت توسط شرکت اتصالات کنترل و ارائه میشه که ظاهراً از سال 2006، آزادی‌های اینترنتی رو بیشتر کرده‌ند.                         

عربستان، آخرین کشوری بود که بین کشور‌های عربی، استفاده از اینترنت رو وارد مرزهاش کرد. دلیلش هم این بود که اونا نمی‌دونستند که چطور باید کنترلش کنند. الان، اونا با سانسور بسیار قوی، دسترسی به خیلی از سایت‌ها رو ممنوع کرده‌‎‎ند و حتی برای کسانی که به هرطریق به وبسایت‎های غیرمجاز دسترسی پیدا می‌کنند، اعلام جرم می‌کنند.
اونجا هم مثل ایران، قانون مشخصی برای اینترنت تدوین نشده و با تولیدکنندگان محتوا در اینترنت مثل انتشارات و نویسندگان دیگر برخورد می‌کنند. یعنی همه باید تائید دولتی داشته باشن تا بتونن مطلبی بنویسند.

اما در مورد استرالیا!
این‌که ایران و یمن، اینترنت رو فیلتر می‌کنند، با توجه به اینکه رسانه‌های غیردولتی در اینجاها، جایی برای اعلام موجودیت ندارند و حقوق بشر در اونجاها در پایین‌ترین سطوح قرار داره، چیز عجیبی نیست. اما وقتی می‌شنوی که تو یکی از غنی‌ترین کشورهای دنیا، اینترنت فیلتر میشه، قضیه یه کم ترسناک میشه!
در آوریل 2007، قانونی در استرالیا تصویب شد که دسترسی به سایت‌های تروریستی و سایت‌های هویت‌دزدی (Phishing)  ممنوع شود و اعمال این ممنوعیت توسط پلیس فدرال انجام گیرد. منتها از اونجایی که استرالیایی هم مث ایرانی‌ها علاقه دارند با کلمات و عبارات بازی کنند، نگرانی‌های مجود باعث شده تا تعریف دقیقی از سایت‌های مربوط به جرم و جنایت در دست نباشه و شاید این موضوع، گریبان خیلی از سایت‌های دیگه رو هم بگیره.

برای اینکه هیچ کدام از مطالب ما رو از دست ندین، مشترک مطالب توهم‌نامه شوید!